Διαβάζοντας την απόλυτα ψύχραιμη και φωτισμένη πένα του Κώστα Ε. Μπέη, κατάλαβα λογικά αυτό που είχα καταλάβει διαισθητικά, το γιατί το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης είναι απαραίτητο να υπάρχει σε μια ευνομούμενη πολιτεία. Επίσης κατάλαβα την περιέλιξη εκκλησίας κράτους πάνω στο θέμα...
(...)Για πρώτη φορά ο Ιουστινιανός αξίωσε, προς απόδειξη του γάμου, την υπογραφή προικοσυμβολαίου, κάτι που αργότερα οι Ισαυροι καθιέρωσαν ως συστατικό τύπο, με εξαίρεση τους απόρους, των οποίων ο γάμος ήταν έγκυρος, αν γινόταν ενώπιον φίλων ή με την απλή ευλογία ιερέα, δίχως ιεροτελεστία, κάτι που καθιερώθηκε από τον Λέοντα ς', το 895, μόνο για τους ελεύθερους πολίτες, ενώ στους δούλους επεκτάθηκε από τον Αλέξιο Κομνηνό (μεταξύ 1085 και 1095). Τέλος, κατά την πατριαρχία του Λουκά Χρυσοβέργη (1156-1169) διακηρύχτηκε ότι ο μη ιερολογημένος γάμος συνιστά πορνεία. Οπωσδήποτε, η έως το 1983 αποκλειστικότητα του θρησκευτικού γάμου δημιουργούσε αδιέξοδα για τον Ελληνα ορθόδοξο που ήθελε να έλθει σε κοινωνία γάμου με ετερόθρησκο ή άθεο, ακόμη και με ετερόδοξο, ο οποίος δεσμευόταν συμβολαιογραφικώς ν' ανατραφούν τα παιδιά στην Ορθοδοξία. Υπό το βάρος των διεθνών δεσμεύσεων της χώρας, αυτή η κατάσταση έληξε το 1983 με τη νομοθετική καθιέρωση του πολιτικού γάμου, στον οποίο η Εκκλησία αντέδρασε, όπως και τώρα, που εξαγγέλθηκε η επικείμενη νομοθετική εισαγωγή του συμφώνου ελεύθερης συμβίωσης, χαρακτηρίζοντας ως πορνεία κάθε γάμο ή ένωση που δεν στηρίζεται στη δική της ιεροτελεστία.(...)
Απόσπασμα από το άρθρο του Κώστα Ε. Μπέη στην Ελευθεροτυπία, όλο το άρθρο εδώ.
(...)Για πρώτη φορά ο Ιουστινιανός αξίωσε, προς απόδειξη του γάμου, την υπογραφή προικοσυμβολαίου, κάτι που αργότερα οι Ισαυροι καθιέρωσαν ως συστατικό τύπο, με εξαίρεση τους απόρους, των οποίων ο γάμος ήταν έγκυρος, αν γινόταν ενώπιον φίλων ή με την απλή ευλογία ιερέα, δίχως ιεροτελεστία, κάτι που καθιερώθηκε από τον Λέοντα ς', το 895, μόνο για τους ελεύθερους πολίτες, ενώ στους δούλους επεκτάθηκε από τον Αλέξιο Κομνηνό (μεταξύ 1085 και 1095). Τέλος, κατά την πατριαρχία του Λουκά Χρυσοβέργη (1156-1169) διακηρύχτηκε ότι ο μη ιερολογημένος γάμος συνιστά πορνεία. Οπωσδήποτε, η έως το 1983 αποκλειστικότητα του θρησκευτικού γάμου δημιουργούσε αδιέξοδα για τον Ελληνα ορθόδοξο που ήθελε να έλθει σε κοινωνία γάμου με ετερόθρησκο ή άθεο, ακόμη και με ετερόδοξο, ο οποίος δεσμευόταν συμβολαιογραφικώς ν' ανατραφούν τα παιδιά στην Ορθοδοξία. Υπό το βάρος των διεθνών δεσμεύσεων της χώρας, αυτή η κατάσταση έληξε το 1983 με τη νομοθετική καθιέρωση του πολιτικού γάμου, στον οποίο η Εκκλησία αντέδρασε, όπως και τώρα, που εξαγγέλθηκε η επικείμενη νομοθετική εισαγωγή του συμφώνου ελεύθερης συμβίωσης, χαρακτηρίζοντας ως πορνεία κάθε γάμο ή ένωση που δεν στηρίζεται στη δική της ιεροτελεστία.(...)
Απόσπασμα από το άρθρο του Κώστα Ε. Μπέη στην Ελευθεροτυπία, όλο το άρθρο εδώ.
