Πενθούμε με οδύνη το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου . Ας προσπαθήσουμε, μέσα από την οδύνη, να αλλάξουμε τη μοίρα που έγινε η ανεπάρκειά μας.
Τα τελευταία χρόνια παρατηρούσαμε να καλλιεργείται συστηματικά η εφιαλτική εκδοχή μιας κοινωνίας που μισεί το μέλλον της, που κενώνει το πνευματικό και εθνικό περιεχόμενο της πολιτικής της ύπαρξης.
Στοχοποιήθηκε η νεολαία. Στοχοποιήθηκαν τα σχολεια και τα Πανεπιστήμια . Η κοινωνία τα υποβάθμισε, αποπροσανατολίστηκε και έγινε πολύ ευέξαπτη μόνο με τις οργισμένες αντισυμβατικές δράσεις ορισμένων νεων.
Παρατηρούσαμε…
Ύβρεις και μίσος κατά των πνευματικών ανθρώπων και θεσμών επειδή αντιστέκονται στην αγοραία τάξη της καπατσοσύνης, στην απατηλή λάμψη της φευγαλέας τηλεοπτικής αλαζονείας, στην κενότητα νοημάτων και συναισθημάτων.
Στιγματισμός και μίσος κατά των νέων που σπουδάζουν, εργασιακή απαξίωση των νέων που εργάζονται, γελοιοποίηση όσων διαφέρουν και τολμούν να δηλώνουν τη διαφορά τους.
Γνωρίζουμε από καιρό πως η φονική εκδοχή της καταστολής είναι το αναμενόμενο ή σχεδιαζόμενο επόμενο στάδιο μιας αλλοτριωμένης ένοπλης μηχανής. Μετά την αλαζονική υποκρισία, μετά την κλοπή και την ατιμωρησία, ο χρόνιος κρατικός ιλεγκαλισμός εισήλθε στο ύστατο σύνορο της δημοκρατίας.
Όπως τραγούδησε και ο Ρότζερ Γουότερς έχουμε μουδιάσει βολικά , δεν νομίζετε???
