Μια ταινία αντάξια του παλιού καλού ελληνικού κινηματογράφου. Μια πετυχημένη μεταφορά αυτοβιογραφικού διηγήματος του Νίκου Παπανδρέου από την Όλγα Μαλέα σε μια απολαυστική κωμωδία. Το ισχυρό σημείο της ταινίας η ντοπιολαλιά της Κρήτης και γενικά η όλη παράδοση της. Οι ηθοποιοί απόλυτα ταιριαστοί στους ρόλους τους, με ένα Καφετζόπουλο να αποτελεί τέλεια καρικατούρα Κρητικού πατέρα – κομματάρχη. Όμως η ταινία έχει πολλά επίπεδα και δεν είναι απλά μια κωμωδία. Σίγουρα αξίζει να τη δείτε.
6 σχόλια:
Την είδα και είναι πολύ καλή.
re malaka, ksexasa na sou po: diorthose to lathos ston titlo: 'i' ithakes ti simainoun, thelei 'oi'
kai den me noiazei an o Kavafis logo poiitikis adeias egrafe anorthografa...
Καταρχήν φίλε Μάνο να σου πώ οτι ο Καβάφης ειριζότανε τέλεια τη γλώσσα. Δεύτερον αν δεν μπορείς να καταλάβεις από ποίηση δεν σου φταιει κανένας κάνε κανα μάθημα ελληνικού πολιτισμού.
Δεν με ενδιαφέρει πώς ειριζότανε τη γλώσσα ο Καβάφης ή πώς την ειρίζεσαι εσύ... Όπως, πιθανόν να γνωρίζεις, φίλε Α.Χ., υπάρχουν πολλές εκφράσεις πολιτισμού, όχι μόνο η ποίηση... Επειδή δεν με εκφράζει η ποίηση, όμως, σημαίνει ότι πρέπει να με κατατάξεις στην κατηγορία των 'α-πολίτιστων'; Αυτή η ευκολία του Νεοέλληνα να 'κολλάει ετικέτες' και να διαμορφώνει απόψεις είναι, μου φαίνεται, κύριο χαρακτηριστικό μιας πολιτιστικής, αλλά και πολιτικής αντίληψης πεπερασμένης. Θα μπορούσα να ορκιστώ ότι στις πρόσφατες εκλογές ακροβατούσες ανάμεσα στο ΚΚΕ και το ΛΑΟΣ και τελικά ψήφισες ΠΑΣΟΚ. Και είμαι σίγουρος ότι στην εκλογή Προέδρου στο ΠΑΣΟΚ θα ρίξεις ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ...
Υ.Γ. συμφωνώ με τον gpapoul, η ταινία είναι πράγματι καλή.
Φίλε Μάνο σε συμπονώ. Αλλά αν νομίζεις οτι το να αλλάξεις ύφος γραψίματος σε δικαιώνει νομίζω όλοι σε αυτό το blog γελάνε. Δεύτερον το να βρεις μια παράληψη ενός γράμματος (χειριζότανε) και να στοιχειοθετήσεις εκεί το κατηγορώ σου και πάλι είσαι γελασμένος. Τις προσωπικές σου αναφορές τις θεωρώ ανάξιες σχολιασμού. Επειδή το topic της ανάρτησης είναι άσχετο το κλείνω εδώ.
Δημοσίευση σχολίου